Gdy przełamują się pory roku

na krawędzi przed-zimy

w konwencji fotograficzno-poetyckiej 

* * *

opustoszałam

pomiędzy

trudno domknąć

oceany błękitu

południkami zawiązać

w supły wiatrów

obraz zachodził mgłą

z letniej na zimową

powoje ciemniały

cała reszta nie należy do mnie

ciało zakładane

na noc

na letarg dnia

* * *

 schłodzone krajobrazy

nie odlatują

na zimę

brudny beż

zgniła zieleń

związane horyzonty

czekają cudu

od dłuższego czasu

niebawem

supły paradoksów

od rzeczy

 słowa

* * *

 spadł wtajemniczenie

oddalony

chłodem

niestrudzeniem

flażolet przyszłości

przestrzeni

nietrwałej poczekalni cudów

© Copyright by Monika Mazur